Podstawowe badanie usg serca u płodu wykonywane jest w ramach badań przesiewowych w kolejnych trymestrach ciąży. Niesie ono informację o lokalizacji serca, jego wielkości, podstawowej budowie serca – tzw. obraz czterojamowy serca, informację o ilości i ułożeniu naczyń wychodzących z serca – obraz śródpiersia.

W przypadku stwierdzenia nieprawidłowego obrazu serca lub naczyń lub stwierdzenia innej wady pozasercowej powinna być wykonana szczegółowa ocena budowy serca, odejścia głównych pni tętniczych, spływu żył systemowych i płucnych oraz badanie czynnościowe serca : przepływów na zastawkach przedsionkowo komorowych, zastawce pnia płucnego i aorty, ocena budowy anatomicznej i funkcji skurczowej obu komór. W przypadku wykrycia nieprawidłowości w tym badaniu matka przekazywana jest pod opiekę ośrodków specjalistycznych zajmujących się diagnostyką wad płodu.

Celem takiego postępowania jest zaplanowanie postępowania w czasie ciąży, wybranie miejsca odbycia porodu oraz optymalne planowanie leczenia po urodzeniu, w tym leczenia kardiochirurgicznego.

Postępowanie takie daje bardzo duże szanse na skuteczne leczenie dziecka z wrodzoną wadą serca. W przypadku braku diagnozy prenatalnej opóźnione rozpoznanie i brak odpowiedniej interwencji powoduje, że dziecko trafia w ręce specjalisty zbyt późno i ma małe szanse na uratowanie życia lub ginie zanim trafi do ośrodka specjalistycznego. Pacjenci z postawioną prenatalnie diagnozą wady serca mają blisko 100% szanse na skuteczne leczenie.